Hoofd, skouders, lies en teen, lies en teen

Triest is in disse wel het goeie woord. En ast daar dan de eerste twee letters bij fut haalst blieft d’r iest over. En Iest is juust degene die tegen John seit het dat die mogelijk nooit meer hat lope ken. Nou ken’k die Iest niet, maar dat sal wel weer sun huusdokter wese die niks met hatlopen het..

’t Sloeg bij mij oek in as een bom disse week toen’k in’t forum las dat John deur een bitsje vreemde blessure mogelijk nooit weer lope ken. In de bus naar Apeldoorn seurde die nog over sien prostaat, daarna was’t sien lies waar die last van hat. Toen hef ik even as man tot man op ‘m insproken en ‘m advies geven hoe die van die klachten af ken komme.. Miskien dat ie zich wat te veul het afzet op de bedrand, maar nou het die dus last van sien grote teen.. Precies sien grote teen…!! Ik ken’t mie niet voorstelle dast daardeur niet meer suust kenne lope.. Zelf loop ik al jaren as een kieviet met een hernia… D’r binne zelfs lui die met kunstheupen lope of op krukken finishe op de marathon… Su’t miskien wat in’t kopke zitte bij onse grote kleine vriend… ’t Gaat de laatste tiet oek niet su super op ‘e treening… Regelmatig mut ie mesen voor zich dulde en in Apeldoorn was ie 6 minuten trager as een jaar trug…

Miskien de spanning om te falen op de hele van Liwadden…? Hij sal de druk wel op sien skouders voele nu die het seit dat ie 3.15 wil lope…

Al dagen hek dat deuntsje dan oek in mien kopke, wat su op de camping altiet met die kienes zinge: “Hoofd, skouders, lies en teen, lies en teen.”

Maar goed… het is uuteraard voor John zwaar klote nou die even niet ken lope. Toch bin’k , as treenert en toch oek wel een bitsje as haptenoom, d’r van overtuugd dat ie weer trug komt.. Een bitsje meer Chi in sien lopen en hij ken weer jaren met. Ik su mie nou oek geen Loopgroep meer voorstelle zonder ’m. God, wat zou die Mulder het dan voor sien kiezen krije as hij dan nog maar het enige gewillige slachtoffer su wese van die rotgeintjes.

Nee..John mut blieve!!

Toch..we komme natuurlijk allemaal aan de beurt. Op een gegeven moment geet ‘t lichaam wel aan dat het op is en mutte je wat andes zoeke.. Voor de één sal dat wat moeilijker gaan as voor de ander.. Voor John leit de wereld nog aan sien voeten natuurlijk.. Ik weet van mie self dak geen volle zalen trek, maar John daarintegen is toch wel een knappe verskiening. Ja ok..hij is miskien dan wel een mooi eind deur sien haar heen zakt, maar dat misstaat ‘m niet. Ik weet niet precies hoesuh, maar toenk disse week deur de stad heen reed en wat van die borden langs de rondweg zag, moest ik met ’t deuntsje in mien kopke van : ”Hoofd, skouders, lies en teen, lies en teen”, toch weer aan John denke..

John het zeer zekers een toekomst..suwisu bij de Loopgroep maar oek seker op de planken…

Sjonnie