Verslag Otto 2e training & Midwintermarathon Apeldoorn

Derde training voor de Marathon.


Oh ja, eerst nog even een kleinstukje van de tweede training.


Het was alweer een witte wereld maar wat was het mooi. Heerlijk rustig weer maar wel min vier graden. Dan komt de vraag wat moet je allemaal aan voor kleding. Goed gemutst beginnen dus die van de loopgroep enz. Ach een kwartiertje lopen en je hebt het al lekker warm.

Route, schaapskooi, Lytse Geast en daar even stoppen. Voor het nieuwe stulpje van Dick Lamsma, wat flink onder handen wordt genomen, was Desiré al druk bezig voor mooie foto’s te maken en enkele lopers maakten daar even misbruik voor een P stop. Het resultaat zie je op de foto.

Doe het dus niet weer mannen als Desiré de camera bij zich heeft.

Ook kregen we allemaal een tulp aangereikt bedoelt voor Marco. Het verhaal kennen jullie inmiddels. Eenmaal in Tytsjerk aangekomen werd Marco verrast met de tulpen. Daar was onze eerste post dus met z’n allen tegelijk naar de gedekte tafel. Prima verzorging, bedankt Bokkers. Gauw weer verder. Het bleef sneeuwen en het zonnetje er bij O wat was het genieten. Op naar de Elfstedenbrug, ook weer even bijtanken. Nee dat is niet vlug, ook dat hoort bij de training, drinken en eten vooral drinken. We kunnen de kilometertjes al weer aftellen. Het ging allemaal prima ik heb niemand horen klagen ondanks dat het schema drie en twintig was. Toen werd er gezegd het word vierentwintig dat is beter voor de aankomende zondag zevenentwintig en een halve kilometer. Toch eindigen op vijfentwintig dat krijgen we er zomaar gratis bij.



Nu het schoolreisje naar Apeldoorn.

Oogjes open gordijntje open en ja het was weer een witte wereld. Prachtig mooi man. Maar ja hoe is het in Apeldoorn.

De coach had alles alweer goed geregeld. Een bus, een vrouwelijke chauffeuse, een lunchpakket en een retourtje Apeldoorn voor maar één tientje en we waren er de hele dag zoet mee. De tocht was niet helemaal zonder risico’s. In Leeuwarden scheen de zon en Heerenveen voorbij de mist en witte wegen.

Zesendertig mensen vrolijk in de bus. Nog maar net vijfminuten van huis zorgden Donald en Johnny voor een rondje koffie en thee.

Onze persoonlijke fotograaf Edward was ook mee en die heeft zeker z’n best gedaan.

Het resultaat mag er wezen. Mooie foto’s Edward.

De zon hebben we in Apeldoorn niet gezien dus weer de vraag wat trek je aan.

Iedereen ingeschreven, een groen loopshirt gehaald het hoort er allemaal bij.

Zo wat een lopers druk, druk, druk. Ja er waren meerdere afstanden te lopen zoals acht en achttien en zevenentwintig en een halve. Niet te vergeten twee mannen voor de hele marathon.

Ritchy en Julius. Succes mannen.

Goed onze groep had dan een rustige duurloop van zeven en twintig en een halve kilometer.

Dat betekende ongeveer drie uurtjes. Albert, Eric, Laura, Gerlof en mijn persoon zo hadden wij een groepje gevormd om elke vijf kilometer in een halfuur te lopen. Elke post aandoet, want ja je moet ook op je vochthuishouding passen. Moet je ook op trainen nietwaar.

Jonge wat een mooie omgeving. Alles goed geregeld. Het enigste minpunt(je) waren de glooiingen. Dat noemen ze in vaktaal vals plat. Zo’n parcours zijn wij in Friesland niet gewend. Nou ja hooguit een viaductje. Dat na die twintig kilometer voelde ik mijn bovenbenen al behoorlijk. En het loopt maar om hoog en hoger en er komt bijna niet een end aan. De rest van de groep heb ik na de start niet weer gezien. Maar dat weet ik. Als je ze zonder begeleiding aan de start zet, zijn ze niet meer te houden. Ze waren in de bus ook aardig rustig.

Ha het bord Apeldoorn wij zij bijna thuis maar nog niet helemaal. Ja zo zongen wij dat vroeger. Moet je nog twee en een halve kilometer zie ik de marathonlopers twee keer rechts om gaan moeten zij nog een zelfde lus o boy. Ritchy vertelede later al dat hij toen de man met de hamer tegen kwam. Het schijnt toch waar te zijn dat je rond de dertig kilometer die hamer tegen komt. Stijve bovenbeen spieren en blij dat ik er was, ja zo is het altijd bij mij dat laatste stukje man wat kan dat zwaar zijn.

Spierpijn was de andere morgen al weer over dat betekende voor mij dat ik de goede schoenen aan heb gehad.

Na die tijd even lekker in de luie stoel aldaar. Drinken en de sterke verhalen dat vind ik altijd weer het gezelligste. O, daar is Ritchy, gefeliciteerd man hoe is het gegaan. Ja niet nieuwsgierig maar toch. Nauw behoorlijk stuk. Dat is je niet direct aan te zien zij ik er over heen, want je ziet er nog goed uit. Ja ik wil er ook nog wel zo goed uit zien na mijn zevenentwintig en een half. Maar goed even de tijd Ritchy. Komt i, drie uren en vijfendertig minuten. Exacte tijd is dit niet. Gefeliciteerd man. Maar dat moet dan in Leeuwarden nog eens dunnetjes over. Ja en ook Julius hebben er een aantal van deze afstanden gepland.

Zo lekker onder uitgezakt en een colaatje, zie ik Julius heel voorzichtig bij de leuning langs de kelder in gaan. Oef die heeft het wel gehad dacht ik zo. Wel jammer dat dan je spulletjes in de kelder staan. Maar met een brede glimlach kwam hij ook weer boven maar het was wel zwaar geweest. Zo rond vier uren gelopen chapau Julius.

De terug reis werd ingezet. Blij toe het werd alweer koud. Onze fotograaf had het nog steeds druk. De kaart kwam maar niet vol. Ja Edward heeft ook gelopen. Gelijk maar voor de achttien kilometer getekend. Die durft. Ja zo ik al zij niet nieuwsgierig maar Edward hoe heb jij gelopen. Goed, was het antwoord. En wat voor tijd had je. Twee en een half uur. Wat, zij ik heb je lopen kletsen. Ja, maar ik heb ook foto genomen. Ja en dat resultaat heb ik gezien, geweldige foto’s. Fantastisch dat je er zo van kunt genieten.

Ondanks de fikse sneeuwbij voorbij Zwolle is de reis goed verlopen.


Otto Bruinsma